• ‘Pap, ik heb me verslapen! Ik moet om kwart voor acht op RCL zijn’, roept mijn puberdochter met lichte paniek in haar stem terwijl ze de deur openslaat van onze slaapkamer. Ik verkeer nog half in een remslaap, maar zie de rode letters van mijn eigen wekker door mijn wimpers langzaam op mij afkomen. Mijn ogen plakken. Met mijn hand voel ik de vouw van mijn kussen schuin over mijn gezicht lopen. Het is 7.26 uur. Ging mijn eigen wekker nou wel of niet af? Een vraag die mij recent bezighoudt. Ik verkeer namelijk de laatste tijd in een wekkerstrijd. Voor velen van u vast een herkenbaar probleem. Zelf heb ik namelijk zo’n wekker met iets te veel verschillende alarmfuncties, waarbij je - als je het alarm wel goed instelt - kan zien dat er een rood bolletje naast de tijd oplicht. Soms staat dit bolletje opeens boven de tijd en soms weer onder en soms zie je zelfs twee bolletjes. Herken u dat? Zo kan het gebeuren dat mijn gebrek aan klokinstelvaardigheden ertoe leidt dat je ’s nachts meerdere keren wakker wordt, door een steeds hardere en indringende ruis (zoals de golven van de Noordzee) of dat opeens Q-music aangaat om 01.25 uur in de nacht en je verblijd wordt met hits als ‘Rhythm Is A Dancer’ of ‘Be My Lover’. Inderdaad, die laatste hit is van La Bouche. Twee punten voor de artiest van de eerstgenoemde hit uit de jaren ’90.

    De regen van vannacht heeft een aardige plas op de houten vloer achtergelaten op onze bovenverdieping. Ik dweil het op met een groene handdoek en kijk met een geruststellend hart naar het wasrek. Gisteravond appte ik mijn dochter nog of ze de voetbalkleren nog even wilde ophangen nadat papa en mama die op de valreep in de wasmachine hadden gepleurd voordat hun langverwachte uitje naar het theater zou gaan plaatsvinden in Dordrecht. Een uitje samen, best lang geleden. Mijn vrouw had daarvoor alle wasmanden omgekieperd om alle voetbalkleding van RCL te vinden en die te wassen. ‘Pap, ik kan geen wit broekje vinden!!’ Haar stemt schalt over de trilhaardjes van mijn toch al brakke binnenoor. Half slaperig kieper ik nog eens de wasmand om. Helaas niks roods of wits te zien. Dan hoor ik een verdieping lager: gevonden! De noppen van haar schoenen denderen vervolgens over de nog onbehandelde ruwe houten trap: bam, bam, bam. Zelf trek ik snel een oud-shirt aan, steek een mierzoete mini-krentenbol in mijn mond en zoek mijn sleutels. Schoenen gaan aan zonder sokken. Ik glijd bijna uit over de trap. ‘Wanneer gaan we die trap eens aanpakken hier in huis?’, schiet het door mijn hoofd. Mijn teambegeleider AJ appte mij laatst vol trots de foto’s van zijn recent opgewaardeerde trap, prachtig bekleed, geschuurd en gelakt. Zo’n trap die perfect past in een jaren ’30 woning.

    Als ik met mijn dochter de wijk uitrijd richting Leiderdorp klettert de regen op mijn ruit. De MO13 verzamelt vanochtend op het parkeerterrein voor RCL om vervolgens af te reizen naar de Alphense Boys. De club van inmiddels 92 jaar oud met als motto ‘de club met een verhaal.’ Lees gerust de mooie verhalen over de wedstrijden die daar in het verleden tegen Feyenoord en Ajax werden gespeeld. Die zijn te vinden op hun website.

    Om 7.43 uur lever ik haar af op het gure parkeerterrein bij de Bloemerd. Ze sprint ervandoor, op weg naar de overwinning (3-0 voor M013) zo hoor ik later. Ik zie bibberende spelers met koude, natte benen, vaders met capuchons over hun hoofd, condens tegen autoruiten. Het is koud en fris en met een kleine negenenhalve graad is het inderdaad een stuk koeler dan de weken hiervoor. De haastmodus is nog niet geheel uit mijn lijf verdwenen als ik terugrijd over de grotendeels verlaten Engelendaal. Hier en daar een tak op straat, een reclame voor de naderende Kamasutrabeurs, de benzineprijs is weer net onder de twee euro, door scherp verlichte wolken zetten grote vliegtuigen hun zware, lage landing in richting Kaagbaan. Een regenboog kleurt het landschap. Ik ben weer helemaal zen, want ik heb gelukkig nog een klein kwartier voordat ik met mijn zoon mag afreizen naar Sporting Leiden aan de Smaragdlaan voor de wedstrijd JO10-5 van RCL tegen J10-2 van Sporting. De route naar deze sportlocatie is veelzijdig en toch vertrouwd. U rijdt hem vast ook vaak. ‘Pap, Leiden is echt bekend om Naturalis hè?’ roept hij blij terwijl hij de rechterzijde van de route aanschouwt. ‘Dit is echt het moderne Leiden. Wel heeft Leiden veel universiteiten. Hoe komt dat?’ Vorige week vroeg hij nog aan mij of veel mensen in Katwijk een kat hebben toen we op bezoek gingen bij Quick Boys.

    De kantine van Sporting Leiden doet mij denken aan mijn studentenvereniging. Kratten bier dragen de bartafels. Foto’s van leden aan de muur en hier een daar een trofee. Ze hebben daarnaast ook een enorme keuze aan broodjes met een product dat past binnen de categorie ‘lekker in de frituur’, de koffie smaakt daarnaast goed en de prijzen zijn laag: koffie kost 1,25 euro. Wel kieper ik een zakje suiker volledig in mijn bakje zwart, hoewel ik in de veronderstelling was dat het melkpoeder was. Een lichte teleurstelling. Goed roeren dus met het droge houten stokje, niet zeuren en gaan. Het is namelijk bijna negen uur en tijd voor de wedstrijd. AJ houdt zoals altijd een vertrouwde teambespreking, dit keer met het thema ‘focus op passen’. Ik bezie het rustig vlak achter hem, want ik heb de nobele taak de wissels goed uit te voeren. Langs de randen van het veld komt ook onze nieuwe trainer Bas aangelopen. Deze RCL-coryfee (u kent hem vast als die beruchte verdediger uit een ver verleden) is sinds kort de vaste trainer van ons mooie team. Om 09.00 uur start de wedstrijd. Naast mij hoor ik jeugdige stemmen mij gedurende de veertig minuten heel vaak toeroepen: ‘hoe lang nog? Wanneer mag ik erin?’ Keurig en gedreven houd ik de wissels bij in de digitale notities op mijn telefoon, met wisselend succes. Had ik die nou toch al gewisseld… of? Moet ik wel of geen een wekker zetten? Grote twijfel. Ik vraag mij daarom af of u wellicht een beter wisselsysteem heeft voor mij als teambegeleider. Soms valt namelijk mijn scherm uit of zijn de digitale notities niet te lezen door veel regen. Stuur daarom uw inzending met idee in aan de redactie en u krijgt Rhythm Is A Dancer als ringtoon op uw wekker of telefoon. De wedstrijd eindigde overigens in het voordeel van Sporting Leiden. Aan het passen (dat schrijf je toch echt zo) moet nog worden gewerkt. Op de terugrit hebben we het over inflatie en krijg ik van mijn zoon de vraag: hoe duur zou die koffie van 1,25 over 10 miljoen jaar zijn?

     

    Fijn weekend

    Maarten Algera