Op de laatste speeldag van november stond er voor RCL een thuiswedstrijd tegen Valken’68 op het programma. Een team dat net als RCL een beetje een middenmoter is in de derde klasse 02. November pakte uit met een prachtige herfstdag waarop de toeschouwers konden genieten van het bleke maar felle najaarszonnetje terwijl er zeker genoeg vocht in de lucht zat om op het kunstgras de bal nog snel rond te laten gaan. Met Sander en Berkay nog in de ziekenboeg was het fijn dat Yanick wederom mee kon spelen, waarvoor opnieuw dank! Het zou trouwens geen overbodige luxe blijken. Net als de spontane aanmelding van een vlaggenist: oud coach Laurens bood aan de wedstrijd te vlaggen.
Nadat RCL de wedstrijd had afgetrapt werden direct de intenties van de Valkenburgers duidelijk. Er werd fel en hoog druk gezet, waardoor het spel zich grotendeels op de rood-witte helft afspeelde. Na een aantal minuten voetballen kwam RCL wat beter in de wedstrijd en begon het spel wat meer heen en weer te golven. Achterin wist RCL de rijen goed gesloten te houden, maar voorin waren er aanvankelijk ook weinig mogelijkheden. Spits Kjell was net als vorige week wat sneller dan zijn directe tegenstanders maar het lukte maar niet dat voordeel eens goed uit te buiten. De allereerste RCL-mogelijkheid was bijna voor Jayden, die net tekort kwam op een voorzet van Joran vanaf rechts. Kort daarna zagen we een uitstekende RCL aanval. Bilal onderschepte rechtsachterin de bal, paste op Simon die een ééntweetje aanging met Joran. Een bekeken lage voorzet van Simon volgde en bood Kjell een reuzenkans. De bal ging echter rakelings hard over het doel heen.
Van de geel-roden zagen we een afstandsschot dat er gevaarlijk uitzag maar Meshaal uiteindelijk toch niet kon verontrusten. RCL speelde een wat slordige partij, met veel onnodig balbezit. Uit een ‘onverwachte’ aanval, waarin opeens alles toch weer eens klopte kreeg uiteindelijk Jayden linksvoor de bal, oog in oog met de ver voor zijn doel staande keeper. De keeper was niet bepaald de kleinste en wist met de topjes van zijn keepershandschoenen de boogbal uit de lucht te plukken. In het RCL doel was het Meshaal die zonder al te veel problemen een paar voorzetten uit de lucht kon plukken. Opeens regende het bij RCL blessures. Simon, die net even zat uit te blazen, moest weer terug het veld in toen Bilal uitviel, en ook Jaïr moest met een pijnlijke achillespees het veld verlaten. Niet heel veel later werd ook Kjell vrij fors geraakt, hij zou met een zeer pijnlijke enkel zelfs niet meer terugkeren op het veld.
Valken ‘68 speelde fysiek en drukte het vaak moeizaam voetballende RCL doorgaans terug op eigen helft. Toch wist RCL het achterin behoorlijk dicht te houden, al was daar soms kunst en vliegwerk voor nodig. Met zo’n goede verdedigende actie veroverde Floris de bal en begon aan een lange rush. Hij werd lange tijd niet serieus aangepakt maar bleef ook toen dat wel gebeurde in balbezit. Zo kwam hij opeens oog in oog met de keeper, maar hij kreeg het niet voor elkaar die te passeren. Er ontstond een uiterst spectaculaire flipperkast, waarin afvallende ballen een stuk of drie schoten op doel opleverden,die echter op het laatste moment geblokt of zelfs van de lijn gehaald werden. Aan de andere kant was daar vlak voor rust dan een grote schotkans voor de uitploeg, maar opnieuw wist een RCL been zich er op het allerlaatste moment voor te gooien.
Toen de scheidsrechter deze behoorlijk fysieke pot voetbal affloot voor de rust had Valken’68 weliswaar wat meer balbezit gehad en waren ze een aantal maal gevaarlijk ‘in de 16’ geweest, maar konden dat – mede door toedoen van de inzet van de RCL verdediging – nooit verzilveren. De grootste kansen waren dan ook voor RCL geweest, dat na het verlies van spits Kjell echter aanvallend een beetje vleugellam leek. Zonder echte spits in het team – Sander heeft immers zijn pols nog altijd in het gips – zou RCL na rust dan ook overschakelen op een 4-4-2 formatie.
Kort na rust reageerde Bilal iets te heftig op een vervelende overtreding die op hem gemaakt werd en kreeg geel voor zijn reactie. Zo heftig of ongewoon was die nou toch ook weer niet en In de dug-out was even later de theorie dat de scheids Bilal verwisseld had voor een speler die hij voor rust gewaarschuwd had. Met een man minder op het veld had RCL het wel even moeilijk, Valken zette het team aanvankelijk behoorlijk klem. Toch was er opnieuw een goede schietkans voor de rood-witten, ditmaal was het Yanick die de hard in de ballenvanger schoot. RCL kwam goed weg toen Meshaal kansloos was op een schot in de hoek, gelukkig hielp de paal hem een handje. Jaïr ruimde op, de rebound werd ruim naast geschoten. Even verslapte RCL, een middenvelder werd niet aangepakt en kon vanaf de midellijn een heel eind opstomen. Toen er dan uiteindelijk een RCL-verdediger uitstapte had hij nog net genoeg ruimte voor een hard schot in de verre kruising, waarop Meshaal kansloos was: 0-1.
Enige minuten later zagen de toeschouwers een goede actie van Joran, waarmee hij zich uiteindelijk de ruimte voor een schot verschafte. De bal ging helaas naast. Eenmaal weer met 11 man op het veld ging RCL 1-op-1 spelen, in de hoop door extra druk te zetten de gelijkmaker af te dwingen. Dat werkte, al duurde het even voor gelegenheidsspits Gent zijn vizier scherp had. Bij zijn eerste mogelijkheid wachtte hij net te lang met zijn schotpoging en bij een knappe actie even later in het strafschopgebied omspeelde hij een aantal tegenstanders, inclusief de keeper, om zijn listige balletje uiteindelijk op de buitenkant van de paal te zien belanden. RCL smeet met de krachten en putte energie uit de nieuwe veldverhoudingen. Het was Tom die uiteindelijk de trekker overhaalde en met een geweldige volley van net buiten het strafschopgebied een granaat onder de lat deed inslaan: 1-1.
Met het gevoel dat er nu meer te halen was liet coach Bart ook na de afgedwongen gelijkmaker 1-op-1 spelen. En hij had gelijk: kort na de gelijkmaker was het opnieuw Tom die een doorslaggevende rol had. Hij bleef in een gevecht om de bal knap overeind en wist de bal vanaf de rechter zijlijn de bal hoog voor het doel te brengen. Op de doellijn hoefde Jayden bij de tweede paal ‘alleen’ maar even zijn hoofd ertegen aan te duwen en RCL stond op voorsprong: 2-1.
Opnieuw wisselde RCL van systeem, in opnieuw een 4-4-2 formatie, met de sterk spelende Dimas én Gent centraal op het middenveld, wilde het team de wedstrijd wat meer controleren. Na opnieuw een goede solo van Gent door de verdediging van Valken heen kon de keeper netaan redding brengen. Valken’68 had zijn voorsprong verloren zien gaan en dat leek bij sommige spelers tot wat frustratie te leiden. Dat uitte zich in vervelend gedrag van een enkele spelers en een aantal stevige tackles en overtredingen, op en over het randje, waar de scheids misschien iets korter op had moeten zitten. Nu leidde het tot verhitte gemoederen waarbij in korte tijd twee Valkenburgse spelers kort voor tijd in een opstootje tegen een gele kaart aanliepen. Jammer, want verder was het zeker geen vervelende wedstrijd.
Het sluitstuk van de wedstrijd was voor RCL. De Valkenburger keeper nam in eigenste persoon een inworp, balverlies in de verdediging leidde tot balbezit bij Gent. Zwaar gehinderd slaagde hij er niet direct in de bal in het lege doel te schieten, maar toen hij zich eenmaal een gaatje bij elkaar had gekapt en gedraaid krulde hij de bal rakelings langs de verre paal en precies buiten bereik van de rennende keeper in het doel: 3-1. Dat was met recht een geweldig doelpunt! Tegen 9 Valkenburgers kwam RCL de weinige resterende speeltijd niet meer in gevaar.
In opnieuw een stevig robbertje voetbal bleef RCL JO19-1 wederom knap overeind. Hoewel het voetballend zo nu en dan een moeizame pot was werd er tóch weinig weggegeven. Well done mannen!
Hopelijk herstelt iedereen van de blessures en vele pijntjes, want volgende week moet de 19-1 weer flink aan de bak. Dan opnieuw een thuiswedstrijd, de oude bekenden van Meerburg komen op bezoek. Vandaag wonnen ze ruim van DSO en met één punt minder maar ook één wedstrijd minder staan ze tweede achter RCL, maar op verliespunten dus eerste. We moeten ze dus zeker niet onderschatten!
Tot zaterdag,
Arjen