• Scheids, hoe lang nog? Het gros deel van de sterk vermoeide RCL JO19-1-spelers stond in een halve cirkel om Sem, die even eerder een harde schop op de enkel had gekregen en even de koude spons uit de waterzak nodig had. \"Zes minuten” was het antwoord van de scheids. De RCL-spelers zuchtten nog maar eens. Na de vrije trap veranderde er niets aan het spelbeeld. RCL leunde wat op de verdediging en gaf eigenlijk niets weg, ondertussen loerend op een economisch uit te spelen, slimme uitval. Grote kansen bleven uit, een doelpoging van RCL leverde SJC een achterbal op. Tot zover niets ongewoons, RCL liet zich ook weer wat terugzakken terwijl de bal op de lijn van het vijfmetergebied werd klaargelegd. Met twee of drie volledig vrijstaande verdedigers in de buurt koos de keeper echter voor het eerst in de wedstrijd niet voor de opbouw maar voor de lange bal. Dat bleek niet zo'n goed idee. Kjell kon de bal onderscheppen door een verdediger te snel af te zijn en speelde Sander aan in de diepte. Sander was als eerste bij de bal, een simpele kapbeweging gaf hem de ruimte voor een bekeken rollertje vanaf de rand van het strafschopgebied. Tot grote vreugde van alles wat rood-wit was, en tot afgrijzen van zwart-wit schoot hij RCL eigenlijk vanuit het niets op een 0-1 voorsprong.

    Er werd nog afgetrapt, maar terwijl er gevoelsmatig nog zeker geen zes minuten verstreken waren, floot de scheids ook vrijwel meteen weer af. RCL scoorde net als vorige week in de allerlaatste minuut en had hiermee had de eerste winst van het nieuwe seizoen te pakken! Deze keer misschien niet helemaal terecht: het was over het geheel genomen namelijk een behoorlijk gelijk opgaande wedstrijd geweest waarbij RCL het met name in de tweede helft soms knap lastig had.

    In de aanloop naar de wedstrijd leek er weinig aan de hand. Keeper Meshaal meldde vroeg in de week dat hij geblesseerd was, en Dennis uit de JO19-2 werd bereid gevonden zijn plaats onder de lat in te nemen. Omdat er nog wel wat meer blessures en twijfelgevallen speelden binnen het team werd gezocht naar invallers – maar zelfs in de stilstaande JO19-2 werden die niet gevonden. Zelfs op zaterdagochtend volgden nog twee afmeldingen en zo kon het gebeuren dat de 19-1 met twaalf spelers naar Noordwijk afreisde.

    Tegenstander SJC bleek liefst 18 spelers te hebben, en mede door hun winst op het sterke Ter Leede een week eerder besloot coach Bart tot een behoudende taktiek. Terugtrekken op eigen helft, zuinig spelen, rustig en zuiver opbouwen en via de balvaardige Sander en de snelheid van Kjell rekenen op razendsnelle en gevaarlijke aanvallen. RCL begon aan de wedstrijd met Dennis op het doel, Floris, Sem, JaĂŻr en Bilal achterin, Tom, Dimas en Joran op het middenveld en Jayden, Sander en Kjell als voorhoede. Simon was de eerste en enige wissel, en daarmee ook vlaggenist, van dienst. Zo dicht bij de kust stond er een harde, soms vlagerige wind, voornamelijk dwars op het veld met een klein voordeeltje voor het team dat van de nieuwe kantine af speelde.

    Zoals afgesproken begon RCL scherp maar terughoudend aan de wedstrijd. Het team zakte wat in op eigen helft en dwong door slim positioneren van de aanvallers en middenvelders de tegenstander vrij eenvoudig tot een eenzijdige spelwijze: de lange bal van achteren uit. Die lange ballen waren een makkelijke prooi voor de RCL-verdediging. Zo gaf RCL niets weg en kwam geleidelijk aan steeds beter in de nieuwe speelwijze. Al na enkele minuten voetballen was RCL als eerste team gevaarlijk toen Sem zo'n lange bal onderschepte, direct Sander in de voeten aanspeelde en Jayden diep stuurde. De voorzet leidde helaas tot niet meer dan een hoekschop. Kort daarna zagen de toeschouwers een megakans voor RCL toen Sander een slappe terugspeelbal wist te onderscheppen. Hij schoot echter te gehaast op de ver voor zijn doel staande keeper. Het geconcentreerd en 'zuinig’ voetballende RCL werd langzaam maar zeker de bovenliggende partij, SJC probeerde wat gevaar te stichten middels afstandsschoten – daartoe min of meer gedwongen door een RCL dat goed de ruimte afdekte en de gaatjes dichtliep. Namens RCL waren er schoten, kansjes en kansen. Kjell probeerde het eerst eens met links en even later zagen we, na een prima rustig uitgespeelde aanval meerdere schietkansen achter elkaar, voor onder andere Sander en Kjell. Ondanks de grote paniek achterin bij de thuisploeg haalde niemand echter overtuigend de trekker over. Korte tijd later zagen we uit een aanval twee enorme kansen, eerst voor Sander en vervolgens voor Kjell, maar opnieuw ontbrak de overtuiging in de afronding.

    Nadat SJC een blik frisse spelers opentrok kreeg RCL het moeilijker, het team kon daar zelf immers maar één verse kracht tegenoverstellen. We zagen nog een afstandsschot van Dimas dat over leek te gaan maar door de wind onverwacht daalde en zomaar via de lat het veld terug in kwam. RCL begon vermoeid te raken en kwam enigszins onder druk. Het wist zich geen echte kansen meer bij elkaar te voetballen, beide teams waren in de resterende minuten van de eerste helft behoorlijk aan elkaar gewaagd. Als, door vermoeidheid, de voorste RCL-linies er even niet in slaagden gedisciplineerd de ruimtes af te dekken werd SJC meteen dreigend, al stond de verdediging, met het centrale duo voorop, nog steeds geen uitgespeelde kansen toe. Dat koste wel wat kunst- en vliegwerk trouwens. Tegen het einde van de eerste helft was er voor RCL, dat inmiddels snakte naar de rust, nog één schotkans. Nadat eerst een aantal spelers voor het SJC-doel met de bal aan het fröbelen waren zonder tot een doelpoging te komen was het uiteindelijk Tom die toch maar eens een keer afdrukte. De bal was overigens een prooi voor de keeper.

    Na de rust liep het onverwacht even niet echt lekker bij RCL. In korte tijd kreeg SJC twee enorme kansen, die gelukkig niet verzilverd werden. De eerste helft was uitermate sportief verlopen, in de tweede helft zagen we toch een aantal stevige overtredingen van zwart-wit. Eerste slachtoffer was Dennis, die in het strafschopgebied de bal onderschepte maar vervolgens hard geraakt werd door een duidelijk te laat inkomende aanvaller. De verder prima fluitende scheidsrechter wilde voor het doorgaan op de keeper echter geen kaart trekken. Na een klein kwartiertje in de tweede helft kwam Sander weer terug in het veld en met een balvast aanspeelpunt begon RCL gelijk weer wat beter in de wedstrijd te komen. Aanvallend kwam het team niet verder dan enkele schotjes, maar opnieuw wist het team verdedigend de rijen goed gesloten te houden, loerend op een snelle aanval vanaf eigen helft. Alle zeilen werden bijgezet om SJC van uitgespeelde kansen te weerhouden, en dat lukte heel aardig. De schoten van afstand die SJC wel wist af te vuren konden Dennis nooit verontrusten. Het leeg-gespeelde RCL liep op het tandvlees, pakte elk momentje om even bij te komen. Zes minuten voor tijd was de blessure van Sem zo'n momentje. De rest is geschiedenis.

    Zo knokte RCL zich knap naar drie punten, waarvan er twee misschien een tikje gestolen waren. Want in deze slopende en spannende wedstrijd had een nieuw gelijkspel misschien wel de meest terechte uitslag geweest. Knap gedaan mannen, jullie zijn opnieuw echt diep gegaan in deze wedstrijd. Al valt er conditioneel nog wel wat te winnen hier en daar... Dank aan Onno, die het laatste kwart de vlag ter hand wilde nemen, en natuurlijk zeker ook aan invalkeeper Dennis. Muchas graçias!

    Volgende week een thuiswedstrijd, en het beloofd weer een pittige pot te worden. Eigenlijk zoals alle wedstrijden tot nu toe dit seizoen. Dat Teylingen nog niet gewonnen heeft zegt niet veel, ze verloren met Ă©Ă©n doelpunt verschil van zowel Ter Leede (1-2) als Foreholte (2-3).

    Tot zaterdag,

    Arjen