• Het zijn bijzondere tijden in dit jaar van covid-19. Al het competitievoetbal is voor de tweede maal dit jaar stilgelegd. Vanuit RCL kwam het initiatief om voor alle jeugdteams onderling een vriendschappelijke wedstrijd te organiseren. Hartstikke goed, zo kunnen alle kids in ieder geval toch even lekker voetballen. Voor de JO17-3 had de club deze week zodoende een oefenwedstrijd tegen de JO16-1 bedacht. Een tweedeklasser in de JO16 competitie, dus het beloofde vooraf een aardige wedstrijd te worden.

    Ferry had 7 weken na de seizoensopening bij Meerburg ein-de-lijk de ziekenboeg van de JO17-weer verlaten en had een basisplaats. Zijn plaats naast Sandor in de lappenmand werd echter ingenomen door Roy die na de woensdagtraining een vervelende knieblessure bleek te hebben opgelopen. Het schiet dus niet echt op met de blessuregolf van de JO17-3. Gelukkig liet het corona-virus ons deze week met rust, zodat het team met 13 spelers aan de wedstrijd kon beginnen. RCL begon met Joran deze week op het doel, de verdediging bestond uit Ferry, Tim, Jaïr en Abdu. Op het middenveld vonden Björn, Dimas en Dex een plek terwijl de aanval bestond uit Levi, Gent en Jayden. Kjell en Simon waren de geheime wapens die bij de aftrap achter de hand gehouden werden.

    Na de aftrap ontspon zich zoals verwacht een aardig gelijk opgaande strijd. Toch wist de JO16-1 al vrij vroeg in de wedstrijd gebruik te maken van een grote mate van onwennigheid bij de 17-3 achterin. Een aanval over rechts (vanuit de JO17-3 gezien dan) leidde tot een gekke kluts binnen het doelgebied. Jaïr wierp zich tot drie maal toe in de baan van de van dichtbij geschoten bal, waarbij de bal de laatste keer een elleboog raakte. Er was geen ontwijken aan, maar het oordeel van de scheids was helder: pienantie. Joran kon de goed ingeschoten bal alleen maar nakijken.

    De in het blauw spelende JO17-3 zette aan en had wat meer balbezit dan de tegenstander. Dat leidde, na een aantal gemiste kansen en mogelijkheden, tot een aardige aanval over links, die uitmondde in een voorzet van Levi op Jayden. Jayden hield het hoofd koel en schoot de 1-1 binnen. Even later werd er, tot grote onvrede van het team, een absoluut geldig doelpunt afgekeurd van de opgekomen Jaïr, die een klein gaatje in de verdediging van de 16-1 indook terwijl de bal werd ingespeeld en daarmee zeker niet buitenspel kon staan op het moment van spelen. De bal verdween hard in de rechter kruising, maar telde dus helaas niet.

    Aan de andere kant liet de 17-3 zich in korte tijd tot tweemaal toe verrassen bij een snelle uitbraak over rechts, waarbij het er verdedigend opnieuw niet heel goed uit zag. In plaats van 2-1 stond het dus zomaar 1-3.

    Na de wisselronde voetbalde de JO17-3 best aardig en legde een aantal leuke aanvallen op de mat, zonder tot doelpunten te komen helaas. De kansen en mogelijkheden werden gewoonweg niet afgemaakt. Zelfs de mooiste passes van achteruit waren niet aan de aanvallers besteed. Zoals de coach van de 16-1 na afloop terecht opmerkte ontbrak het bij de 17-3 in die fase aan scherpte en overtuiging voorin. Al dat balbezit leverde uiteindelijk dus verdraaid weinig op.

    Tijdens de bespreking in de rust benadrukte coach Laurens nog maar eens dat verliezen ondanks de 1-3 achterstand eigenlijk toch echt niet nodig was. Daar leek het team het mee eens te zijn, ook in de tweede helft bleef het spelbeeld ongewijzigd: beide teams gaven flink gas in deze de uiterst sportieve wedstrijd die aardig in evenwicht was, met het meeste balbezit voor de 17-3. Aan beide kanten werden echter nauwelijks kansen bij elkaar gevoetbald. Dex, keeper in de tweede helft, werd nauwelijks getest.

    Coach Laurens moest door blessures wat improviseren met de wissels (en de vlaggers), maar na de laatste wisselronde leek er iets te veranderen bij de JO17-3. Dat leidde een kwartiertje voor tijd tot de aansluitingstreffer van Levi, die een uitstekende actie langs de achterlijn bekroonde met een doelpunt, een diagonaal schot dat precies tussen keeper Lars en de paal door paste.

    Dat was precies het zetje dat het team nodig had. Vanaf dat moment ging het opeens een heel stuk beter lopen bij de 17-3, en was de scherpte voor de goal er opeens wél. Binnen zo’n 15 minuten werd wedstrijd omgedraaid. Hoewel de wedstrijd al behoorlijk wat energie had gekost werd er door het hele team, onder aanvoering van Dimas, hard gestreden om op gelijke hoogte te komen. En dat lukte: Simon stuurde Joran de diepte in, die op het juiste moment de bal breed legde voor Kjell. Met deze buitenkans wist de laatste in ieder geval wél raad: 3-3!!

    Zoals we de laatste wedstrijden vaker zagen moest RCL JO17-3 diep gaan om de overwinning uit het vuur te slepen, maar opnieuw leek dat te kunnen lukken. Het zag er naar uit dat het team net wat meer energie over had dan de tegenstander, al hing ook bij menig JO17-3 speler de tong eigenlijk op de kicksen. Het spel speelde zich voornamelijk af op de helft van de 16-1, al had de 17-3 moeite de beslissende klap uit te delen op die overvolle speelhelft. Gent had een aantal zeer dreigende solo acties, maar die liepen telkens nét even te ver door. De doorgebroken Levi werd onderuit geschoffeld in een uiterste poging hem af te stoppen. Het was uiteindelijk linker middenvelder Björn die een gaatje in de verdediging vond, een goede actie maakte en ook nog eens op het juiste moment Kjell in stelling bracht: 4-3. In de laatste minuten werd het nog even spannend, met o.a. een hoekschop voor RCL JO16-1, maar de voorsprong van de 17-3 kwam niet echt meer in.

    Knap gedaan manne! Niet opgegeven, als team blijven knokken en uiteindelijk de scherpte teruggevonden en jezelf beloond. Al met al best lekker gevoetbald dus. Chapeau! Als de heren Rutte en de Jonge het goed vinden kunnen jullie volgende week weer aan de bak, tegen de JO16-2.

    Arjen